Erat acri ingenio, facundia expedita eleganti corpore, facieque laeta ac hilari, (as he follows it out of Nubrigensis, for he ploughs with his heifer,)

Moestitia cor quasi percussum constringitur, tremit et languescit cum acri sensu doloris.

] Vitae qui varias vices Rerum perpetuus temperat arbiter, Laeto cedere lumini Noctis tristitiam qui gelidae jubet, Acri sanguine turgidos, Obductosque oculos nubibus humidis Sanari voluit meos; Et me, cuncta beaus cui nocuit dies, Luci reddidit et mihi.