[Footnote C: Compare Ovid's 'Metamorphoses' I. 84: Os homini sublime dedit, coelumque videre Jussit et erectos ad sidera tollere vultus.

Ploravit nec frustra; obolum dedit alter et alter, Queis corda et mentem indiderat natura benignam.

Ecce deus mihi clara dedit modo signa marinus, Et sua veligero lenis parat aequora ligno Mox sulcanda; suas etiam pater AEolus iras Ponit, et ingentes animos Aquilonis.

"Qua devictae Carthaginis arces Procubuere, jacentque infausto in littore turres Eversae; quantum ille metus, quantum illa laborum Urbs dedit insultans Latio

Mandrorum nomen ijs dedit

Angelis et alijs Sanctis eius, die sequenti post martyrium fratrum praedictorum Melich dormitioni se dedit, et ecce apparuerunt sibi isti fratres gloriosi, et sicut Sol, lucidi, singulos enses tenentes in manibus, et supra eum eos sic vibrantes, quod vt si eum perfodere ac diuidere vellent: qui excitatus horribilitèr exclamauit sic, quòd totam familiam terruit: quæ sibi accurrens quaesiuit, quid sibi esset?

Episcopus noster accepit thuribulum, et thurificauit eum; ac sibi praedictus Episcopus dedit benedictionem suam.

Os homini sublime dedit coelumque tueri Jussit et erectos ad sidera tollere vultus.

22° 0' polus 51° 30"] and under the bust, this inscription of his own composition: Paucis notus, paucioribus ignotus, Hic jacet Democritus junior Cui vitam dedit et mortem Melancholia Ob. 8 Id. Jan. A. C. MDCXXXIX.

Aegeas, signo lugubri filii consternatus, in mare se praecipitatem dedit, impatient of sorrow for his son's death, drowned, himself.

In that golden age, somnos dedit umbra salubres, potum quoque lubricus amnis, the tree gave wholesome shade to sleep under, and the clear rivers drink.

Ingenium sibi quod vanas desumpsit Athenas et septem studiis annos dedit, insenuitque.

Prisco suo; Dedit mihi quantum potuit maximum, daturas amplius si potuisset.

Dimisit que nunciarunt, &c. optionem puellis dedit, ut earum quaelibet eum sibi virum deligeret, cujus maxime esset forma complacita.

Potum quendam dedit quo inescatus, et gravi sopore oppressus, in viridarium interim ducebatur, &c. 6404.

5. totum scriptum confusum sine ordine vel colore, absque sensu et ratione ad rusticissimos, idem dedit, rudissimos, et prorsus agrestes, qui nullius erant discretionis, ut dijudicare possent.

Te semper studiis utilibus colam: Grates, summe pater, tuis Recte qui fruitur muneribus, dedit.

Sed timeat semper, caveatque ante omnia, turbae Ne stolidae similis, leges sibi segreget audax Quas servare velit, leges quas lentus omittat, Plenum opus effugiens, aptans juga mollia collo, Sponte sua demens; nihilum decedere summae Vult Deus, at qui cuncta dedit tibi, cuncta reposcit.

Una quidem, sic fata volunt, tibi vivitur aestas, Eheu, quid decies plus mihi sexta dedit!

The famous scholar, Daniel Heinsius, within a century after its publication, believed that a copy which he purchased, at a cost of a hundred ducats, was the only one remaining in the world, and he inscribed the following lines upon one of its blank pages: "Roma meos fratres igni dedit.

" Lucan, too, has hit it hard: "Et laetae juranter aves, bubone sinistro:" and the Englishman who continued the Pharsalia, says "Tristia mille locis Stylus dedit omina bubo.

For the first person may just as well be put in the nominative absolute, by exclamation, as any other; as, "Behold I and the children whom God hath given me!"Heb., "Ecce ego et pueri quos mihi dedit Deus!"Beza.

But Virgil is more specific "Ipsa dies alios alio dedit ordine Luna Felices operum; quintam fuge....

Cor regis isto conditur sub marmore, Qui jura Gallis, jura Sarmatis dedit; Tectus cucullo hunc sustulit sicarius.

Quid enim dedisset, Quæ dedit frustra nihil, Æternitatis insitam cupidinem Natura?