Veruntamen te solum sequar, (vt saepenumero sum professus,) nunquam sane assequar dum viuam.

Dij mihi dulce diu dederant, verum vtile nunquam: Vtile nunc etiam, o vtinam quoque dulce dedissent.

Of my Stemmata Dudleiana, and especially of the sundry apostrophes therein, addressed you knowe to whome, muste more aduisement be had, than so lightly to sende them abroade: howbeit, trust me, (though I doe never very well,) yet, in my owne fancie, I neuer dyd better: Veruntamen te sequor solum; nunquam vero assequar.

In the mean time I require a favourable censure of all faults omitted, harsh compositions, pleonasms of words, tautological repetitions (though Seneca bear me out, nunquam nimis dicitur, quod nunquam satis dicitur) perturbations of tenses, numbers, printers' faults, &c.

In the mean time I require a favourable censure of all faults omitted, harsh compositions, pleonasms of words, tautological repetitions (though Seneca bear me out, nunquam nimis dicitur, quod nunquam satis dicitur) perturbations of tenses, numbers, printers' faults, &c.

"Nunquam ita quicquam bene subducta ratione ad vitam fuit, Quin res, aetas, usus, semper aliquid apportent novi, Aliquid moneant, ut illa quae scire te credas, nescias, Et quae tibi putaris prima, in exercendo ut repudias.

"nunquam libertas gratior extat, Quam sub Rege pio," &c. few laws, but those severely kept, plainly put down, and in the mother tongue, that every man may understand.

Apud Asianos, Turcas, Italos, nunquam frequentius hoc quam hodierno die vitium; Diana Romanorum Sodomia; officinae horum alicubi apud Turcas,"qui saxis semina mandant"arenas arantes; et frequentes querelae, etiam inter ipsos conjuges hac de re, "quae virorum concubitum illicitum calceo in oppositam partem verso magistratui indicant"; nullum apud Italos familiare magis peccatum, qui et post Lucianum et Tatium, scriptis voluminibis defendunt.

[Symbol: Mars] and [Symbol: Mercury] in [Symbol: Mercury] dignitatibus assiduam mihi Venereorum cogitationem praestabunt, ita ut nunquam quiescam.

Quod metuunt nimis, nunquam amoveri posse, nec tolli putant. 2703.

Raro mors aut nunquam, nisi sibi ipsis inferant.

Cereris munus et aquae poculum mortales quaerunt habere, et quorum saties nunquam est, luxus autem, sunt caetera, non epulae.

Quirites, multa mihi pericula domi, militae multa adversa fuere, quorum alia toleravi, alia deorum auxilio repuli et virtute mea; nunquam animus negotio defuit, nec decretis labor; nullae res nec properae nec adversae ingenium mutabant.

Bonus Alexander, tantam lapide Arnteno confidentiam habuit, ut omnes melancholicas passiones ab eo curari posse crederet, et ego inde saepissime usus sum, et in ejus exhibitione nunquam fraudatus fui.

Nunquam aliquis umbrarum conjurator tanta attentione, tamque potentibus verbis usus est, quam ille exquisitis mihi dictis, &c. 5188.

Semper moritur, nunquam mortuus est qui amat.

Ad ejus decessum nunquam visa Lucretia ridere, nullis facetiis, jocis, nullo gaudio potuit ad laetitiam renovari, mox in aegritudinem incidit, et sic brevi contabuit. 5579.

Conscientia aliud agere non patitur, perturbatam vitam agunt, nunquam vacant, &c. 6743.

Linguis artibusque ita exeulta, Ut loquenti nunquam deessent Sermonis nitor, sententiarum flosculi, Sapientiae gravitas, leporum gratia: Modum servandi adeo perita, Ut domestica inter negotia literis oblectaretur; Literarum inter delicias, rem familiarem sedulo curaret.

Haec musae ad Venerem: sic Marti, diva, mineris, Hue nunquam volitat debilis iste puer.

Nunquam jugera messibus onusta, aut Quos Gyges cumulos habebat auri; Quod vitae satis est, peto, Macrine, Mi, nequid nimis, est nimis probatum.

Ergo optent homines, aut nunquam in luminis oras Venisse, aut visa luce repente mori.

Nemo optet, nunquam venisse in luminis oras, Aut periisse; scatet vita benigna bonis.

Vir Bone!Recepi literas tuas amicissimas, et in mentem venit responsuro mihi, vel raro, vel nunquam, inter nos intercedisse Latinam linguam, organum rescribendi, loquendive.

613; B. Varenius, Descriptio regni Japoniae et Siam (Cambridge, 1673), p. 11: "Radiis solis caput nunquam illustrabatur: in apertum acrem non procedebat.