Je ne vous détaillerai pas, Messieurs, comme un commissaire-priseur, les moindres objets qui se trouvaient dans le palais depuis les 11 gardijnen van luttel of gene waarde jusqu'aux 18 tinnen pispotten zoo van oude als van nieuwe fatsoen wegende te samen 44 pond.

ainsi Zu, prononcé Zoo (pour eux c'est une seule lettre), est le préfixe ordinaire des mots qui signifient quelque chose qui attire, qui plaît, qui touche le coeur, comme Zummer, amoureux;

om te meenen, dat die voordeelen voor eenieder zoo duidelijk waren, dat alle beschaafde volkeren in korten tijd eene dergelijke taal zouden aanleeren.

En reeds zag ik in mijne verbeelding de wonderen gewrocht door de nieuwe wederlandsche hulptaal, zoo eenvoudig, zoo buigzaam, zoo welluidend.

En reeds zag ik in mijne verbeelding de wonderen gewrocht door de nieuwe wederlandsche hulptaal, zoo eenvoudig, zoo buigzaam, zoo welluidend.

En reeds zag ik in mijne verbeelding de wonderen gewrocht door de nieuwe wederlandsche hulptaal, zoo eenvoudig, zoo buigzaam, zoo welluidend.

er zoo over zou denken, doch helaas!

men zou waarlijk zeggen, dat de schrijvers ervan geene voldoende taalkennis bezitten, of wel dat het baatzuchtigen zijn, die de hoop koesteren zich beroemd te maken en de bewondering der menschen af te dwingen en zoo hunnen naam onder de nakomelingschap te doen voortleven.

Zoo zagen wij achtereenvolgens de volgende stelsels verschijnen:

en langdurigen arbeid eischt, zoo zou men ten minste geneigd zijn te denken...

kieskeurig bij het zoeken naar bewijzen, en zoo slagen zij er soms in, personen, die niet voldoende op de hoogte zijn, tot hun inzicht over te halen.

moge beweren, eene aangename verbinding met het woord, dat er op volgt, en geven aan de taal eene welluidendheid gelijk aan die, welke in de Grieksche taal zoo hoog geroemd wordt.

toch is dat zoo niet.

zooals het voorbeeld toont van den «vere idana leono» (zoo noemd «Idano» den heer Peus).

Duitsche kavallerie ten gunste van kavalo (paard) word aangehaald, zoo kan men ook het Duitsche «Chevauxlegers» en «chevaleresk», en het Engelsch

«chivalrous», ten voordeele van cevalo, inbrengen, welke vorm, zoo daaruit blijkt, niet alleen aan de Franschen bekend is.

En zoo cevalo, een vervormd Fransch woord is, dan zijn de Ido woorden tuchar, chasar, chapelo, charniro, chanjar, enz.

voor Esperanto vastgesteld, zijn dan minstens even zoo logisch, en buitendien veel eenvoudiger, daar zij de noodige vrijheid van aanwending laten, voor personen van verschillende verstandsontwikkeling.

Zoo mag men niet zeggen: hameren met eenen hamer, door martelar per martelilo, vijlen met eene vijl, » limar per limilo, ziften met eene zift, » kriblar per kriblilo, remmen met eene rem, » frenar per frenilo, maar men moet zeggen: martelagar per martelo, limagar per limo, frenagar per freno, enz.

Eene uitgebreide toepassing is dan ook de ware proefsteen, voor eene zoo bij uitstek praktische zaak als eene hulptaal.