Het geschreeuw van de meeuw deed zich opnieuw hooren, en het scheen, dat 't al dichterbij gekomen was.

Gedurende verscheidene dagen zagen wij een groote menigte zeevogels, een soort van meeuwen.

Zij staat op, treedt naar de poort, maar sluit die niet en gaat den buitennacht in, om in de donker-overhuivende eenzaamheid omtrent zich-zelf tot klaarheid te komen.... Toen door haar wondzeer harte sneed, Als een pijl die door de klaarte schoot, Van een verdoolde meeuw de kreet?

Zij danste op de golven, onze Gjöa, wedijverend in snelheid met de meeuwen!

Toen Nele ten gronde te recht kwam, zag zij niets anders meer dan de zonne, die opstond te midden van de gulden dampen, de toppen der grashalmen, die insgelijks als in goud gedoopt waren, en den zonnestraal, die de veeren der slapende meeuwen kleurde.