"Gascoigne denk ik bij mij te nemen, als hij 't ten minste goedvindt, want ik heb bijzonder veel eerbied voor zijn vader en in hemzelf geen gebreken van eenig aanbelang gevonden.

Neem me niet kwalijk, maar ik heb uitdrukkelijke bevelen en om ze stipt te kunnen uitvoeren, staat er een korporaal met eenige manschappen achter den vestingwal geposteerdmaar natuurlijk, als gij gewillig meegaat is die hulp overbodig.

Ze vergenoegde zich er mee, 't kind in haar armen te drukken onder herhaalde betuigingen, dat hij haar zoon was, haar dierbaar kind, dat zij aan zijn ongeluk ontrukt had en dat door niets ter wereld meer van haar zou kunnen worden gescheiden.

't Was een geluk, dat men haar ten slotte voor iemand met gekrenkte geestvermogens begon te houden.

Van al de hartstochten, die het kleuren, spreken de oorkonden doorgaans slechts van twee: de hebzucht en den strijdlust, maar deze zelf zijn in hun felheid niet te begrijpen buiten het verband met de algemeene hartstochtelijkheid.

Daarom blijven de kroniekschrijvers, zij mogen op het stuk van feitelijkheden nog zoo oppervlakkig zijn en nog zoo dikwijls dwalen, onmisbaar om den tijd goed te zien.

Wanneer men Madame de Charolais, Isabelle de Bourbon, den dood van haar vader heeft medegedeeld, woont zij eerst nog den lijkdienst bij te Couwenberg, en blijft daarna zes weken in haar kamer, altijd te bed liggende, door kussens gesteund, maar gekleed met barbette, kap en mantel.

Wanneer men Madame de Charolais, Isabelle de Bourbon, den dood van haar vader heeft medegedeeld, woont zij eerst nog den lijkdienst bij te Couwenberg, en blijft daarna zes weken in haar kamer, altijd te bed liggende, door kussens gesteund, maar gekleed met barbette, kap en mantel.

Edelvrouwen blijven alleen voor haar man zes weken te bed, voor vader of moeder slechts negen dagen, terwijl zij de rest der zes weken gezeten zijn voor het bed op het groote zwarte kleed.

het middeleeuwsche denken kon aan een levensideaal slechts een edele plaats geven, door het in betrekking te stellen tot vroomheid en deugd.

In die ethische functie schiet het ridder wezen steeds te kort;

Eustache Deschamps meent spottend, dat het dient om het vluchten te beletten.

hoe kom ik plotseling zoo vlaamschig te schrijven?

Dit alles nader te argumenteeren valt natuurlijk buiten het bestek dezer critiek en trouwens hoe weinig belang heeft het, vergeleken bij het heuglijke feit, dat de schrijver van dit boek er het schoonste en meest eigenlijke van zijn kunstenaarsschap, zooals dat uit zijn jeugdwerken bleek, nu op verder [p.72] gevorderden leeftijd, versterkt en verinnigd in mocht uiten.

Maar dan[p.101]bòven zijn nederigheid jegens De Telegraaf, bòven zijn blijdschap ùit, aan dat ideëele blad te mogen medewerken, stijgt als een leeuwerik uit een drenzig, vies burgertuintje zijn zingende ziel den hemel der liefde in.

in verlangen om te weten, te doen en te ondergaan, tot uiting komt.

in verlangen om te weten, te doen en te ondergaan, tot uiting komt.

in verlangen om te weten, te doen en te ondergaan, tot uiting komt.

Men denkt aan den eersten uitvinder, den vader der kunstenaars, die aan blijvende voorwerpen den vorm van wat hij zag en de ziel van wat hij onderging, trachtte te geven.

Hebben de domme kleinzielige honden mij niet voor een volksvijand uitgemaakt;... en om mij de kleeren van het lijf te scheuren daartoe waren ze ook bereid!

Blijkbaar vraagden ze zich af of Massijn thans bepaald gek geworden was, en meneer Potvlieghe opende de mond om toch iets te antwoorden, toen eensklaps, als was het op maat bevolen, opnieuw een oorverdovend hoongejouw en gelach uit de vóór Het huis van Commercie opeengeperste menigte losbarstte.

Reeds had hij beslist zijn hoed opgezet en uit een hoek zijn zwaarste wandelstok gehaald; maar toen de negers, die niets van zijn woorden verstonden, aan zijn manieren en gebaren begrepen waarvan er kwestie was, overweldigde hun een zo hevige schrik, dat zij beiden plotseling in tranen uitbarstten, en zich met de zwarte vingers aan de rand van de tafel vastklampten, als om zich desnoods met geweld tegen de geduchte uitgang te verzetten.

het was of dat enkel besluit naar Congoland te vertrekken hem reeds fysiek zou veranderd hebben;

We vroegen naar den zieke; en uit het donker van 'n dompige bedsteê riep heesch 'n mannestem; maar telkens onder het gesprek verbood hij zwak naar twee kinderen, die, achter in het zwarte hol, aan z'n voeteneind om wat vuile lapproppen, waarmee ze speelden, lagen te kibbelen.

Bij tusschenpoozen lagen smalle rijstvelden tusschen hooge hagen van een weelderigen plantengroei en vormden dan een scherpe tegenstelling met de droogte van het ernaast gelegen land, een vlakken, onbebouwden grond, waar onvruchtbaarheid heerschte te midden van goed onderhouden gronden.