en ook reeds te Moskou had hem een verwarring van denkbeelden, een ontevredenheid met zich zelf, een zeker gevoel van schaamte bevangen; maar toen hij aan zijn station uitstapte en zijn eenoogigen

Zij zagen het rood der schaamte de wangen bekleuren van den Vlaming, aan wien een uitheemsche gelukzoeker vroeg tot welk volk hij behoorde!

Na de eerste gevechten bleef het rustig, en de helden van den strijd legden een soort van schaamte aan den dag om de geringe uitwerking van hun pogingen.

Een wild gelach ging op, Irma Pese en 't Geluw Meuleken kronkelden zich van de pret, de Seissekoker en Drieske Nijpers kittelden haar in de lenden dat zij er van giegelden en kraaiden; en Rozeke, doelpunt aller blikken naast Alfons op den drempel, voelde een heete kleur van schaamte over hare wangen gloeien.

Zij kwam er niet toe uit te spreken, waarop zij trotsch was, want tranen van schaamte en vertwijfeling verstikten haar stem.

En het bloed steeg hem heet naar het hoofd van schaamte en verwarring, want Piet had zijn hand vooruit gestoken, en op somberen toon gezegd: Ik condoleer je wel, Arl.

"Ha moar meniere toch!" kreet zij verschrikt, vuurrood van schaamte, met een plotseling gevoel van zelfverwijt, alsof zij iets heel leelijks had gedaan.

't is met een blos van schaamte, dat ik 't beken:

dan eerst breekt hem het hart van schaamte in den boezem;

Vervolgens trok hij, terwijl de jonkvrouw de oogen van schaamte gesloten hield en haar reine ziel den Heer aanbeval, snel het omhulsel van haar af en zwaaide, terwijl hij met fonkelende oogen zijn tooverformulier ten einde prevelde, den dolk in de opgeheven rechterhand in de richting van het hart van het meisje.

Toch kwam 't Wouter voor, dat-i 'n woordbreker was en 'n gloed van schaamte overtoog z'n gelaat.

Ik viel van het eene uiterste in het andere, en toen het kwam tot een zacht gesnuf van schaamte en wanhoop, smeet hij de spraakkunst op den grond en stormde de kamer uit.

Een oogenblik daarna zaten daar bij de kleine tafel de rechter, de substituut en de griffier, terwijl Jan Verhelst, halfdood van schaamte en vervaardheid, tusschen de twee gendarmes vóór hen stond als een misdadiger, die op zijn vonnis wacht.

mijne ziel ineenkrimpen van schaamte en wroeging.

Ik handelde dus naar de ingevingen van valsche schaamte en verkeerd geplaatsten hoogmoed: ik trad langzaam vooruit, nam mijn hoed af, en sprak:

En als wij later zien, hoe hij zich afwendt van de jonkvrouw Galiëne, vol schaamte over zijn moed, nadat hij haar heeft bevrijd, zeggen wij:

Die zich over zoo iets schamen, zetten hun kapitaal van schaamte op lagen interest uit.

Slechts in de uren van samenzijn met Isolde kon hij voor een oogenblik de kwellingen van schaamte en wroeging vergeten, die hem het bestaan ondragelijk maakten.

want nu kreeg ik terstond het loon voor mijne valsche schaamte.

Toen bloosden de witte madeliefjes van schaamte, omdat ze haar miskend hadden.

Op eenen Zondag, dat meester Spinael, uit schaamte voor zijne gescheurde kleederen, zelfs niet ter kerk had durven gaan, en dat hij, met de tranen in de oogen en met het hoofd gebogen, zijnen levensloop en de boosheid zijner kinderen overdacht, kwam er een jonge heer (/kleermaker of edelman, het was in zijnen persoon niet te onderscheiden/) naar Jules en Hortense Spinael vragen.

elk hunner zich weerhouden te voelen door eene mengeling van schaamte en trots.

Dat was in 't eerst een beetje pijnlijk geweest, ze waren een poos wat stuursch en kort tegen elkaar gebleven en de een was den ander liefst uit den weg geloopen in een niet-te-verdedigen gevoel, een mengsel van schaamte en rancune, maar 't was of ze gelijkertijd beiden 't onnoodige en onzinnige van zoo'n ietwat vijandige houding hadden gevoeld;

't Docht haar dat ze walgelijk deed, en een zeerdoende schaamte neep om hare slapen.

de onsteltenis ener zedige schaamte blonk op haar wangen.