"Geef mij nog een handje!" vroeg zij lief ons allen.

Dr. J.L.A. Brandes, de helaas zoo vroeg overleden beoefenaar van taal en kunst der Javaansche oudheid.

vroeg Colline hem.

Na afloop van het dejeuner vroeg Rodolphe het woord.

" "Bent u een leerling van Vernet?" vroeg Blancheron.

" vroeg hij aan zijn amphytrion.

" Rodolphe was dien dag, tegen zijn gewoonte in, al heel vroeg wakker, en hoewel hij weinig geslapen had, stond hij dadelijk op.

" "Mademoiselle, wilt u mij toestaan u er een paar aan te bieden?" vroeg Rodolphe, terwijl hij een paar lucifers in een papiertje wikkelde en op het balcon liet vallen.

"Bent u werkelijk een Turk?" vroeg zij dan aan Rodolphe.

Rodolphe, die de vriend van Musette was en die nooit iets anders dan haar vriend was (zij hebben geen van beiden ooit geweten, waarom), vroeg Musette op een goeden dag, of hij zijn vriend Marcel niet eens mocht medebrengen"een talentvollen jongen", zeide hij, "voor wien de toekomst bezig is een rok van de Académie te borduren.

"Wat?" vroeg Rodolphe, "wil jij met een gekleurd overhemd in gezelschap verschijnen?

maar hij vergiste zich in de richting en kwam trotsch en wel terecht in een droom, waarin de directeur van het Théâtre-Français hem heel nederig een drama voor zijn schouwburg kwam vragen en Rodolphe, met de gebruiken bekend, een voorschot vroeg.

"Wat ben ik u schuldig?" vroeg Rodolphe.

"Wat zal het zijn?" vroeg Marcel.

" vroeg Barbemuche, die met fijngevoelde beleefdheid aandrong.

trouwens," mompelde hij nog in zichzelf, "ik had haar beloofd vroeg thuis te komen;

Zou hij nu het geld al komen terugvragen, dat hij ons voorgeschoten heeft?" vroeg Marcel.

" "Welke maatschappelijke positie bekleedt je beschermeling?" vroeg Rodolphe.

"Geef ons een schets van eenige van zijn hoofdkaraktertrekken," vroeg Marcel. "Zielegrootheid, strenge zeden, bang om een wijnkroegje binnen te gaan, eind-examen gymnasium, de oprechtheid in eigen persoon, speelt op den contrabas, een natuur, die tusschenbeide vijf francs wisselt.

Op den ochtend van de plechtigheid geschiedde nog het volgende: Colline, Schaunard, Marcel en Rodolphe begaven zich gezamenlijk naar Barbemuche, die zeer verwonderd was ze al zoo vroeg te zien.

vroeg hij eenigszins ongerust.

" "Welnu?" vroeg Barbemuche.

Phémie vroeg bij iedere gang tweemaal om dezen of genen schotel.

op de aubade kwam zelfs de concierge af, die Colline vroeg kalm te zijn.

Wien moet u eigenlijk hebben?" vroeg de concierge.