Zijn oogen leken nu zwart tusschen

Hunne gelaatskleur is zeer blank, vooral bij de vrouwen, die, de ovale oogen uitgezonderd, wel eenigszins op hare zusters uit zuidelijk Duitschland gelijken.

Als ze ènkel timiede, schuw in 'r doen, was ze lief van bekoring, leek ze 'n kind, vreèmd aan de gulheid van zon, vreèmd aan alles wat buitenmaar 't zéker gekijk dat ze soms had, gaf 'm een afkeer, die niet was te ontleden.

Ze leken dan zoo precies op elkaar, moeder en Ant: de twee lange, gelige gezichten met de roode koonen, onder het zwart van wimpers en wenkbrauwen, blaakten gepaard in den lampeschijn; en bogen zij de hoofden, dan werd beider grof-pluizig golfhaar als één wriemeling van warrige zwartheid..

En die menigte van machines, waaraan blinkende dingen bewegen, stangen en krukken opgaan en neer, wielen wentelen, riemen trillen, lijken te bewegen alle op de maat van dat geweldige gezang, het gezang van den pletterenden, malenden molen, die, als een reusachtige werkman, overvol van kracht uit volle borst zingt bij zijn werk.

en toch: hij leek zóó sprekend, dat ik naar hem toe ging en op den man af vroeg:

Ze leek wel eene kleine prinses, toen ze zich in een zakspiegeltje bekeek.

Zij was zoo gewarig aan de warmte en zoo weinig bang van bieënsteken, dat ze op heur bloote voeten liep, in een kort onderroksken stond, dat slechts tot aan haar pilaarrechte bruien kwam, en vrij en vrank liet zij heur armen, lijk twee vette kinders, uit de ver-opgerolde mouwen van haar rood slaaplijf komen.

Men heeft er, die afwisselende tinten hebben als de borst van een duif en witte zijden boezelaars, die in de zon verguld lijken en blauwachtig zijn in de schaduw, en het lijkt wel, of die wandelaarsters het erop hebben gezet, op feestdagen alle kleuren der natuur na te bootsen op alle uren van den dag.

Daar houden zich de Zigeuners op, met zwarte haren en een tint, zoo donker, dat de menschen wel negers lijken, vooral ook door de ver vooruitspringende onderlip en den platten neus.

Een wrak eind touw alleen, waaronder de branding kookte en raasde en waarlangs de schipbreukelingen zich moesten laten glijden, terwijl zij met handen en voeten zich vasthielden, een gymnastische toer, die krachtige mannen met ijzersterke zenuwen allerminst licht zou lijken.

Hier begon een vervaarlijk gevecht: de Franse ruiters hadden hun speren neergeworpen, en hakten met hun schriklijke slagzwaarden op de Vlamingen; deze weerden zich dapper met knotsen en helmbijlen en versloegen ook al menige ruiter, doch het voordeel bleef aan Godfried van Brabant; want zijn mannen hadden reeds een hoop lijken rondom zich uitgestrekt,een wijde gaping was in de Vlaamse slagorde gemaakt.

Het leken de zangen, gekomen van de in nevels gehulde bergen van het Noorden, zoet en klagend;

Indrukwekkend verrijzen die hooge hoopen, alsof er manna uit den hemel was gevallen, en onophoudelijk worden de vrachten geschift en geteld door groepen, die niet veel haast maken, terwijl de dikke kegels, die bultig of opgezwollen en log zijn, symbolen lijken van de menschen, die ze wegen.

Elk blad van de boomen leek zelf wel een lampje en 't was, of er honderden lichtjes straalden uit stammen en takken.

Nu had hij vóór zich de oneindige wereld, die daar blij en vredig openlag, lijk een noodend paradijs.

zijn haren geleken zilverdraad.

" "O Heer", antwoordde Kadzutoyo, "het schepsel, dat ik verleden nacht zag, leek mij een meisje, maar haar schoonheid was een vreemde, en volstrekt niet zooals de schoonheid van aardsche vrouwen.

De enkele kleuters die men ziet lijken reeds ernstige en eenzame menschjes, stil en als verdwaald onder de grootere menschen.

Om de waarheid te zeggen, ik heb er nooit aan gedacht hoe ik hem vind.... die Indische menschen gelijken, dunkt mij, allen zoo wat op elkaar;

Het was vreemd dat er zooveel lijken aanspoelden en geen noten.

O, zeker, het leven waarmee wij niets hebben te maken kan ons makkelijk een psychologische comedie lijken, het leven van andere menschen: menschelijk studie-materiaal; maar een mensch zijn eigen leven, dat is altijd een melodrama.

In elk opzicht leek Oezoen-Ada mij een zeer slechte basis voor een spoorweg.

zijn haren geleken zilverdraad.

Ze had op dit oogenblik geen medelijden met hun eenzaamheid; ze vond er iets zoo moois in, alleen te zijn met je lieve boeken, waar zooveel wichtigs in staat; ze voelde 't zoo'n voorrecht voor hen allenen haar studeeren-om-later-voor-zichzelf-te-kunnen-zorgen leek haar nu niet 'n drukkende plicht, maar genade.