Onder het diner besprak hij Moskousche aangelegenheden en informeerde met een ironisch lachje naar Stipan Arkadiewitsch; verder liep het gesprek over ambtelijke en maatschappelijke zaken.

Lewin lachte ironisch.

zeide zij met haar goedhartig, een weinig ironisch lachje:

De ondoorgrondelijke oogen zagen hem vermetel en ironisch aan, juist als op dien avond hunner uiteenzetting.

De garçon bracht het gevraagde en terwijl hij het glas bier op tafel zette, keek hij eerst den koopman en toen ons ironisch aan.

hoe hij een juffertje, dat nog niet veel van de wereld gezien had en vlak tegenover hem gezeten was, tusschenbeide zoo ironisch aanzag, dat zij eerst in 't denkbeeld geraakte dat zij onbehoorlijk veel at, en derhalve begon voor alles te bedanken, en vervolgens tot de stellige overtuiging kwam dat zij gemorst moest hebben, en al haar best deed om een lonk in den spiegel te krijgen om te weten te komen waar 't zat;

De Franschman van 1400 neemt af en toe nog de voorzichtigheid in acht, die den Hollander van 1900 blijft aanbevolen, om het erbij te zeggen, als hij ironisch spreekt.

Het lag daar, de beenen, de armen verstuiptrekt, verwrongen, den romp ademloos stil in zijn flarden ironisch licht zomerlaken, en het gelaat was een blauw en groen en violet wanhoopsmasker, overspat met een zwart purper, dat lekte uit ooren en neus en mond in langzame stralen van slijmerig donker vocht, dat op het tapijt neêrtappelden, in drup, na drup.

Hij roept hen toe om te keeren en achter den koning aan te rijden, maar één van hen, vraagt hem ironisch terwijl hij omkijkt, "uit te zien naar belangrijk nieuws uit een pleisterplaats."

" "Maar, mijne heeren," antwoordde Robur ironisch, "hoe kunt gij mij toch zulke vraag doen, wanneer gij slechts uwen blik naar beneden te wenden hebt, om een schouwspel te genieten, dat zijns gelijken op de geheele wereld niet heeft?" "Gij spot, mijnheer!" kreet de voorzitter van Weldon-Institute verwoed.

sprak Georges ironisch.

Haar stem klonk zoo ironisch en vinnig, als hij haar nooit had hooren spreken.

Hoewel de commentatoren hier: "comeque' signori" niet begrijpen, komt mij voor, dat hiermee slechts ironisch geen andere heeren bedoeld zijn dan Bruno en Buffalmacco zelf.

Ook al neemt men aan dat dit ironisch bedoeld is, wat is dan toch het warme leven van het oude gedicht door deze wijziging verkild[50].

Zij keek hem zóo ironisch aan, dat hij haar óok onwillekeurig langer aan bleef kijken.

Oom Frans stond achter hen en sloeg beiden met zijn klein, ironisch glimlachje gade.

Het is altijd gevaarlijk geweest ironisch te spreken in Engeland sedert den tijd van Swift, want ofschoon het Engelsche volk elke andere deugd van de wereld bezit, het heeft zeker geen vlug begrip voor humor en ik ben er niet zeker van, dat er niet menschen waren, die geloofden, dat dit barbaarsche voorstel ernstig gemeend was.

"Mon âme prend son élan vers l'infini," zei de Duivel en glimlachte ironisch, zooals hij een eeuwigheid lang geglimlacht had.

De tijd van het "ironisch dilettantisme" was voorbij, een nieuwe tijd van "baanbrekend optimisme" en "frissche daadkracht" was begonnen.

O, wel zeker," zei de prefect ironisch, »die Amsterdammers zijn in den grond toch eigenlijk zoo'n zachtaardig en onschuldig volkje!

vroeg hij ironisch. »

Bij veel, wat ik in de laatste dagen zag, dacht ik onwillekeurig aan dat gezegde en dan glimlachte ik ironisch.

merkte Mimi eenigszins ironisch op;

Hij bedoelde het ironisch, maar 't was de waarheid, want de Vos en Charley Bates waren door de eerste de beste steeg ontsnapt. »

Hij was ironisch en hartelijk.