"Ik ben van een familie van auteurs.

Dat was in 1882.

En de witte bloemen van de bramen, wijze, zachte, bescheiden bloemen, die wel wisten dat ze er alleen waren om vruchten te geven, zeiden het bedaard-weg aan het kortere gras, hoog op den gloeienden oeverkant, waarheen ze hun ranken vlijden, voluit-licht en zon zoekende.

Er waren te Amsterdam een paar jongelui, die een eigen tijdschrift noodig hadden, omdat ze, ja, voor het meerendeel wel medewerkten in de "Amsterdammer", maar daar sommige personen niet mochten aanvallen.

Toen was op een lentedag het blonde kind gekomen om toe te zien.

vooral als zij alleen was met den prins, en het zingen van het vogeltje in haar hart niet overstemd werd door rumoer van buiten.

't Was bij ongeluk!

We moeten er zijn vóór het gordijn opgaat.

"Alles is uit!

Die taak voel ik nog heel sterk als zijnde aan het begin.

Maar er zijn onder onze moderne auteurs een paar waar ik erg veel van hou'.

Er was tot verbazing zoowel van Dik als van Flipsen, geen spoor van hem te zien.

ik mocht dus meenen, dat ik op mijne hoede was tegen verrassingen en gewapend tegen elke verbaasdheid.

Hoe flauwtjes waren Basils verwijten geweest over Sybil Vane, vergeleken bij wat hij er in zag van veroordeeling en verwijt!

de kinderen waren naar boven, om zich op te knappen voor het diner.

Hij was zonder rok, maar droeg een gekleedde jas en zwarte das.

Hollanders van Amsterdam; hij vorder vragende, waer wij van daen quamen ende naer toe wilde, antwoorde daer op dat van Taijouan quamen ende naer Japan meijnde te gaen, dat ons sulcx door den almogende belet was, zijnde door een storm die vijff dagen geduijrt hadde op 't eijland vervallen, nu een genadige verlossinge [en] uijtcomste verwachtende waren;

Vier dagen waren sedert hun vertrek verloopen, en wij vreesden dat zij nog vóór ons den top zouden bereiken.

Hij vloog als het ware langs den weg, de menschen in een wolk van stof achterlatende.

Dit nu was volgens Sinnett ongeveer 200.000 jaar geleden .

Er is omtrent Kaminari (Dondervrouw) weinig bekend, behalve dat zij bij zekere gelegenheid moet verschenen zijn in de gestalte van een Chineesche Keizerin.

Van onderen stonden zij wijd van een, om daar door stevigheid te hebben, en kruisten boven aan, zoo dat zij daar door de drie punten een soort van mik maakten, hier waren rondom eenige latten tegen geslagen, en 'er was een bankje in gemaakt, moetende dienen, tot een zitplaats voor een man.

niet echter daarom wijl Gods bestaan niet ook a priori[A12] uit hetzelfde beginsel ware af te leiden.

"Er was na u geen zoo'n meester in 't rijden!

Toen was zy hem om den hals gevallen, en ze ging naast hem zitten op de zodenbank, en ze zei: lieve Kusco... en ze legde 't hoofd tegen zyn schouder, en begon bitter te schreien, omdat ze hem zoo erg liefhad.